بخشی از کتاب

پیشخوان

روزی که یوسف را برای فروش به بازار مصر بردند، شور و هیاهویی وصف‌ناشدنی در میان مردم برپا شد. حضرت بر جای بلندی ایستاده بود و زیبایی، معنویت و نورانیت خدایی‌اش دل‌ها را به کمند می‌کشید. خریداران چنان فریفته شده بودند که مشت‌ها را پر از زر کرده بودند تا به هر قیمتی که شده، او را از آنِ خود کنند.
در میان غوغای بازار، پیرزنی فرتوت و خمیده، نگاه خریداران را به خود جلب کرد. او در میان جمعیت می‌دوید و با صدایی بلند فریاد می‌زد: «من هم خریدار زیباروی کنعانم! این غلام را به من بدهید. حاصل یک عمر کار و زحمت من، این چند رشته کلاف است. بگیرید و در عوض، یوسف را به من بدهید!»
اگرچه خنده‌های تمسخرآمیز در میان جمعیت پیچید و بسیاری، پیرزن را دیوانه خواندند، اما او بی‌تفاوت به نگاه‌های تحقیرآمیز، با صدایی آرام اما محکم، جمله‌ای گفت که لرزه بر اندام همگان انداخت: «مطمئن بودم که یوسف را به بهای ناچیز من نخواهید داد، آنچه گفتم تنها برای این بود که همه بدانند من هم خریدار یوسفم و در بهایش، آنچه دارم، می‌دهم. برای من همین افتخار بس که ازاین‌پس همه خواهند گفت که این پیرزن هم خریدار یوسف بود».
خوب می‌دانیم که همه تلاش‌ها و صرف تمام عمر در راه شناختن و شناساندن یوسف زهرا؟ع؟، حتی به‌اندازه یک تار از کلاف آن پیرزن هم نمی‌شود. بااین‌حال، منتظران باید تمام توان و همت خود را به کار گیرند تا در هر فرصت، نام خود را در صف عاشقان و آرزومندان دیدار حضرت ثبت کنند.