ظهور در تبعیدگاه انتظار خاموش

قرون متمادی از غیبت امام عصر(عج) در حال سپری شدن است و هرگاه جامعه منتظر، از انتظار شکلی خام خارج شد و به عمل‌‌گرایی و مقدمه‌‌سازی حقیقی روی آورد، شاهد سرعت گرفتن قافله بشری به سمت مدینه ظهور بودیم؛

اما هرگاه که سهم ما از انتظار، سستی، خمودی، خاموشی و کسالت شد، دشمن در میدان مبارزه، پرچم را به دست گرفت و حتی مواضع فتح شده ما را بازپس‌‌گیری کرد. امروزه با شکل‌‌گیری انقلاب اسلامی و ترویج گفتمان فکری امام راحل؟رح؟، مرزهای انتظار خاموش و انتظار فعال و درگیرانه بیش از پیش برای جامعه منتظر روشن شده؛

اما این مقدار کافی نیست بلکه لازم است شناخت‌‌های تقویت شده منتظران، پیوسته غنا پیدا کند و منتظرین بر اساس راهبردی کلان و با برنامه‌‌ای مشخص به مقدمه‌‌سازی فعال برای ظهور روی بیاورند. در نگاه منتظرین فعال، امام زمان(عج) روح حاکم بر زندگی منتظر است که تفکرات، علائق و عملکرد او را تحت پوشش خود قرار می‌‌دهد، در حالی که از منظر انتظار خاموش، دعا برای آن حضرت و یاد کردن گاه و بیگاه ایشان، ما را در راستای انجام وظایفمان نسبت به امام عصر؟عج؟ برئ‌‌الذمه خواهد کرد. منتظر فعال، وجود بی‌‌قرار خود را صرف انتظار خواهد کرد و در عین حالی که از شئونات زندگی خود غافل نیست، از تلاش برای نقش‌‌آفرینی در تعجیل هرچه بیشتر ظهور فروگذاری نمی‌‌کند.

در این اثر تلاش شده عرصه‌‌های انتظار خاموش و فعال و خصوصیات هر یک و به دنبال آن، تأثیرات نگاه این دو نوع انتظار بر وجود منتظر و جهان پیرامونش به مخاطب منتقل شود تا نگاه جامعه منتظر ما بیش از گذشته به جایگاه و راهبردهای انتظار فعال و خطر انتظار خاموش معطوف شود.