آیات مهدوی – آیه ۹۶ سوره اعراف
وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ وَ لکِنْ کَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما کانُوا یَکْسِبُونَ
موضوع: زمینه سازی برای ظهور
«و اگر مردم شهرها و آبادىها ایمان آورده و تقوا پیشه کرده بودند، قطعاً [درهاى] برکات آسمان و زمین را برآنان مىگشودیم، ولى آنان [آیات ما را] تکذیب کردند، پس ما هم به خاطر عملکردشان آنان را [به قهر خود] گرفتیم.»
نکته ها:
- «برکات» جمع «برکت» و به معنای «موهبتهاى ثابت و پایدار» است. در معناى برکت، «کثرت»، «خیر» و «افزایش» وجود دارد. برکات، شامل برکتهاى مادى و معنوى مىشود؛ مثل برکت در عمر، دارایى، علم، کتاب و…
- از مصادیق بارز این آیه، دوران ظهور حضرت مهدى است که به گفته روایات، در آن زمان، برکات از آسمان و زمین به مردم میرسد. امام صادق فرمود: «چون حضرت قائم قیام کند، به عدالت حکم فرماید و در دوران او ستم برداشته شود و
راهها امن گردد و زمین برکتهاى خود را بیرون آورد و هر حقى به اهلش رسد». و امام حسن فرمود: «در دولت او درّندگان آزادانه زندگى می‌کنند و زمین گیاهان خود را بیرون می‌دهد و آسمان برکات خود را فرو می‌فرستد و گنجها و معادن زمین براى او آشکار مىشود». - ایمان به تنهایى کافى نیست، بلکه تقوا نیز لازم است. آمَنُوا وَ اتَّقَوْا
- سرمایهگذارى روى فرهنگ و معنویت جامعه، بازده اقتصادى هم دارد. آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ
- بستن و گشایش، در اختیار خداست: لَفَتَحْنا؛ اما بازتابى از عملکرد ماست.
- عامل محرومیتها و مشکلات، عملکرد خود ماست. بِما کانُوا یَکْسِبُونَ
- براى اینکه اسلام در دنیا فراگیر شود، شرایط باید مهیا شود. به عبارت دیگر عوامل پیروزى در چند چیز است:
ـ رهبر توانا و لایق: زادَهُ بَسْطَهً فِی الْعِلْمِ وَ الْجِسْمِ
ـ پیروان مؤمن: قالَ الَّذِینَ یَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلاقُوا اللَّهِ
ـ توکل: کَمْ مِنْ فِئَهٍ قَلِیلَهٍ غَلَبَتْ فِئَهً کَثِیرَهً بِإِذْنِ اللَّهِ
ـ صبر و استقامت: رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَیْنا صَبْراً وَ ثَبِّتْ أَقْدامَنا
ـ اخلاص و انگیزه الهى: وَ انْصُرْنا عَلَى الْقَوْمِ الْکافِرِینَ
ـ وحدت: وَ لا تَنازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ رِیحُکُمْ
ـ امداد الهی: لَقَدْ نَصَرَکُمُ اللّهُ فِی مَواطِنَ کَثِیرَهٍ
ـ دوری از غرور: وَ ما رَمَیْتَ إِذْ رَمَیْتَ
- آمادگى جهانى هنوز مشاهده نمىشود؛ لذا باید تلاش کرد و زمینههاى لازم را براى آن فراهم ساخت. امام زمان وقتى ظهور مىکند که آمادگى از هر جهت در مردم وجود داشته باشد و مردم به معارف و اندیشههاى قرآن و اسلام، آگاه باشند و برای حکومت امام زمان آمادگی پیدا کنند.
کسانی که منتظر مصلح هستند، باید خودشان هم آدم صالحى باشند. نمىشود آدم منتظر مصلح باشد، ولى خودش صالح نباشد. نمىشود صبر کنیم تا امام زمان بیاید و همه چیز را درست کند. ما شبها منتظر خورشید هستیم، اما خودمان هم چراغ روشن مىکنیم. پس باید هم منتظر امام باشیم و هم خودمان تلاش کنیم.
- برخی مىگویند که در برخی احادیث آمده که اگر کسی قبل از قیام امام زمان۴ قیام کند، قیامش باطل است. این عده باید بدانند که این روایتها در مواردی است که کسى قیام میکند تا مردم را به سوى خودش دعوت کند و این فرد اساساً طاغوت است. اما اگر کسى قیام نماید تا زمینه را براى ظهور حضرت مهدى۴ فراهم کند، قیام او به هیچ وجه باطل نیست.
اگر قرار باشد امام زمان همه چیز را درست کند، پس این همه آیات دفاع از مظلوم، در دهان ظلم کوبیدن، نهى از منکر، اجراى حدود اسلامى و… برای چیست؟ مگر مىشود دستورات قرآن بیش از هزار سال و تا زمان ظهور امام زمان تعطیل شود؟
در روایات ما آمده که هر حدیثی از طرف ما به شما رسید، آن را به قرآن عرضه کنید و در صورت مخالفت با قرآن، آن را کنار بگذارید. نظیر این حدیث جعلی که «از حاکم جامعه ولو ظالم باشد، اطاعت کنید»؛ در حالی که قرآن مىگوید: لا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِماً أَوْ کَفُورا؛ اگر کسى گناه مىکند، از او اطاعت نکن.
احادیثى که مىگوید قبل از قیام امام زمان کسى تکان نخورد، یا جعلى هستند یا مقصود آنها درست فهمیده نشده است. در تاریخ است که زید، پسر امام سجاد قیام کرد و امامان ما از او حمایت کردند. حتی گاهى امامان در شرایطی که صلاح نبود خودشان قیام کنند، به کسانی که میتوانستند اقدام کنند، جواز قیام میدادند و آنها را به لحاظ مالی نیز حمایت میکردند.
- براى پیروزى، هم باید تلاش کرد، هم دعا. رزمنده ها اگر فقط به پاى دعا بنشینند، پیروز نمىشوند. دعاى آدم بیکار، مستجاب نیست. اسلحه منهاى معنویت، مفید نیست. معنویت هم بدون اسلحه موفقیت ندارد. امام حسین در شب عاشورا، هم شمشیرش را تیز مىکرد و هم نماز شب مىخواند. هم اشک و هم شمشیر؛ هم دعا و هم تلاش. مردم ایران نیز در انقلاب هر دو را داشتند. در زمان دفاع هشت ساله نیز در یک طرف، همه مسجدهاى ما دعا مىکردند و در طرف دیگر، رزمندهها در جبهه مشغول جهاد و تلاش بودند.
- دانستن اینکه امام در چه زمانى ظهور مىکند یا اینکه اکنون در کجا زندگى مىکند، ارزش چندانى ندارد. آنچه ارزشمند است، آن است که بدانیم وظیفه ما در حال حاضر چیست و امام از ما چه انتظارى دارد و سپس به آن جامعه عمل بپوشانیم. لذا شناخت وظیفه، لازمترین مطلب در زمان غیبت امام است، که ما به برخى از آنها اشاره مىکنیم:
ـ شناخت امام زمان و اهداف او. «اللهم عرّفنى حجتک فان لم تعرفنى حجّتک ضللت عن دینى»
ـ معرفى و شناساندن امام زمان و انقلاب جهانى او به دیگران و ایجاد زمینه هاى لازم براى ظهور.
ـ تلاش در جهت جلب رضایت امام زمان با انجام اعمال صالح و ارتباط معنوى با ایشان.
ـ انتظار فرج و دعا براى ظهور آن حضرت.
ـ صدقه دادن و دعا کردن براى سلامتى امام.
ـ خواندن دعاهاى فرج، ندبه، عهد و سلام کامل.
ـ پرداخت حقوق مالى (خمس) متعلق به امام زمان.
ـ عمل به تکلیف و واجبات و دورى از گناه و محرّمات.
- هر وقت مردم بتوانند امام و رهبری بر حق و معصوم را بپذیرند، آن وقت امام زمان ظهور خواهند کرد.
- براى ظهور امام زمان۴ آمادگى فکرى و اخلاقى لازم است. مسلماً تاجرى که کلاهبردارى مىکند، منتظر ظهور امام زمان نیست. کسانى که کمکارى، کمفروشى، بدکارى و خیانت مىکنند، منتظر امام زمان۴ نیستند. ما اگر واقعاً منتظر هستیم، باید حواسمان را جمع کنیم.
- دعاى ندبه یعنى دعاى اعتراض به طاغوتهاى جهان؛ یعنی دعاى انتظار و امید به آمدن حکومت حق. اگر جمع می‌شویم و دعای ندبه میخوانیم و در فکر حکومت حق هستیم، باید در فکر تلاش برای زمینهسازی آن حکومت هم باشیم