آیات مهدوی – آیه ۷۱ سوره اعراف
قالَ قَدْ وَقَعَ عَلَیْکُمْ مِنْ رَبِّکُمْ رِجْسٌ وَ غَضَبٌ أَتُجادِلُونَنِی فِی أَسْماءٍ سَمَّیْتُمُوها أَنْتُمْ وَ آباؤُکُمْ ما نَزَّلَ اللَّهُ بِها مِنْ سُلْطانٍ فَانْتَظِرُوا إِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِینَ
موضوع: فضیلت و معنای انتظار
«[حضرت هود با دیدن سرسختى قوم عاد] گفت: پلیدى و خشم و عقوبت از سوى پروردگارتان بر شما حتمى شد. آیا با من درباره نامهایى جدل مىکنید که شما و نیاکانتان بر آن [بتها] نهادهاید؟ خداوند نسبت به حقانیت معبودهاى شما برهانى نازل نکرده است. پس منتظر باشید، من هم با شما از منتظرانم.»
نکته ها:
- امام رضا فرمود: «چقدر صبر کردن و انتظار فرج کشیدن نیکوست! آیا نشنیدهاید که عبد صالح فرمود: انْتَظِرُوا إِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِین؛ پس منتظر باشید، من هم با شما از منتظرانم».
- پیامبر خدا فرمود: «افْضَلُ الْعِبادَهِ انْتِظارُ الْفَرَجِ؛ انتظار فرج و گشایش، برترین عبادت است».
- هر کس در زندگى خود، انتظار و امیدى دارد و البته زندگى به این امیدهاست. اگر چراغ امید خاموش بشود، دیگر کسى دنبال کارى نمىرود. منتهى باید دید که چه انتظارى ارزش دارد؟ همه افراد امید دارند، اما روشنفکر کسى است که در انتظار صلح جهانى باشد و براى همه مردم فکر کند.
اگر خواستید ببینید فردى چقدر ارزش دارد، ببینید آرزویش چیست؟ آرزوى یک بچه آدامس است! اما هرچه روح بزرگتر شود، امیدهاى او هم بزرگتر مىشود. بزرگترین افراد کسانى هستند که در انتظار حضرت مهدى۴ باشند. چون انتظار حضرت، یعنى امید جهانى؛ خیر جهانى؛ عدالت جهانى؛ امنیت جهانى!
هرچه آرزو کوچکتر باشد، نشان میدهد که شخص کوچکتر است و هرچه آرزو بزرگتر باشد، شخص بزرگتر است. انتظار حضرت مهدى یعنى انتظار همه خوبىها و محو همه بدىها.
- باید دانست که انتظار، یک عمل است؛ زیرا در روایات ما آمده است: «أَفْضَلُ الْأَعْمَالِ» و نمىگوید: «افضل الحالات». پس انتظار، عمل است؛ نه حالت و سکوت و سکون. انسانى که منتظر مسافرش است یا کشاورزی که منتظر رسیدن میوههاست، آسوده خاطر نمىنشیند. ما که منتظر آقا هستیم، باید رفتارمان با رفتار آقا یک سنخیتى داشته باشد؛ پس منتظر یعنى انسان تلاشگر.
- انتظار یعنى اعتراض به وضع موجود و امید به باز شدن درهاى رحمت و معرفت. انتظار یعنى من منتظرم جهان پر از عدل شود. در دعاى افتتاح که منسوب به امام عصر است، میخوانیم: «اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْکُوا الیک؛ خدایا! ما به تو شکایت مىکنیم». یعنى نظامهاى طاغوتی موجود در روی زمین را قبول نداریم، پس چه حکومتی را قبول داریم؟ پاسخ آن در ادامه دعا آمده است: «إِنَّا نَرْغَبُ إِلَیْکَ فِى دَوْلَهٍ کَرِیمَهٍ».
- در زمانی که استاد شهید مطهرى در تهران بودند و برای تدریس به قم تشریف مىآوردند، مدتی در قم میزبان ایشان بودم. در همان زمان و در مسیر راه، سؤالات زیادى از ایشان مىپرسیدم که یکی از آنها درباره انتظار ظهور بود. ایشان درباره حقیقت انتظار، مثلى را از مرحوم حجت الاسلام راشد ـ که قبلاً در رادیو سخنرانى مىکرد و مرد دانشمندى بود ـ نقل نمودند و گفتند: «وقتی شب مىشود، همه ما در انتظار خورشید هستیم؛ اما معنى انتظار خورشید، این نیست که در تاریکى بنشینیم. هم منتظر خورشید هستیم، هم بلند میشویم و کارى انجام میدهیم و چراغی روشن کنیم».
- کسى که منتظر مصلح است، باید صالح باشد. انسان بىتفاوت و بىغیرت و بىپول و بىقدرت که نمىتواند بگوید: یا حجت بنالحسن، تشریف بیاور! کسانى که در انقلاب و نظام اسلامی نقشی نداشته و ندارند، اول از خدا بخواهند که به آنها نقشی بدهد و بعد دعاى ندبه بخوانند! وقتی میگوییم: مهدى بیا، حضرت بیاید چه کند؟ لابد میگویید او خواهد آمد تا از حق مردم دفاع کند. خیلى خب! وقتی هشت سال جنگ تحمیلی بود، شما چقدر از حق دفاع کردید؟ در این حوض چقدر شنا کردهاید که حالا اقیانوس اطلس میخواهید؟! کسانى که در انقلاب هیچ نقشى نداشتند، اصلاً رویشان مىشود که بگویند: مهدى بیا؟!
- علامت اخلاص، انتظار فرج است. از امام جواد درباره چرایی لقب «منتظَر» برای امام زمان سؤال شد. ایشان فرمود: «زیرا ایام غیبتش طولانی، و مدتش زیاد شود و مخلصان در انتظار قیامش باشند و شکاکان انکارش کنند و منکران، یادش را استهزاء کنند».
- ابوبصیر روایت کرده است که امام صادق فرمود: «آیا شما را از چیزى آگاه نکنم که خداوند بدون آن، هیچ عملى را از بندگان نمىپذیرد؟ گواهى دادن بر اینکه هیچ معبودى جز خدا نیست و اینکه محمد۶ بنده [و فرستاده] اوست، و اقرار به هر آنچه خداوند امر فرموده و ولایت ما و بیزارى از دشمنان ما و پرهیزگارى و کوشش و خویشتندارى و انتظار حضرت قائم».