آیات مهدوی – آیه ۱-۳ سوره بقره

ذلِکَ الْکِتابُ لا رَیبَ فیهِ هُدی لِلْمُتَّقینَ. الَّذینَ یؤْمِنُونَ بِالْغَیب

موضوع: ایمان به حجّت غایب و قطعیت ظهور

راوی می‌گوید: از امام صادق درباره آیه: الم، ذلِکَ الْکِتابُ لا رَیْبَ فِیهِ هُدی لِلْمُتَّقِینَ، الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ سؤال کردم، ایشان فرمودند: پرهیزگاران، پیروان حضرت علی هستند و (مراد از) «غیب»، حجت غائب است و شاهد آن قول خداوند است که می‌فرماید: «بگو: غیب تنها برای خدا است! شما در انتظار باشید، من هم با شما در انتظارم!».

در روایت دیگری از ایشان آمده است: «ایمان به غیب، یعنی اقرار به قیام قائم که حق است».

نکات

• ایمان به غیب، مانند آستانه و درگاهی است که با ورود به آن، انسان از مرتبه حیوانی که به درک محسوسات محدود می‌شود، بیرون می‌آید و به مرتبه والای انسانیت وارد می‌شود و درمی‌یابد که وجود بزرگتر و فراگیرتر از دایره محسوسات است.
• بر اساس روایات، یکی از مهم‌ترین مصداق‌های «غیب»، ایمان به «حجّت غایب» و یقین به «ظهور» اوست.
•  از مهم‌ترین آسیب‌ها و خطراتی که منتظران را در دوران غیبت تهدید می‌کند، شک و تردید درباره وجود و ظهور امام زمان است که ممکن است از دو موضوع سرچشمه گرفته باشد: ۱. طولانی شدن غیب؛ ۲. شبهه‌افکنی دشمنان