انتظار بنی‌کوفی

تاریخ در صفحات خود به طور مکرر از ظلم‌‌ها و بدعهدی‌‌هایی نام برده که حجت‌‌های خداوند پس از ظهور در میان اقوام خود، بدان مبتلا می‌‌شدند. این رویه تا قبل از حضرت ولی عصر؟عج؟ ادامه داشت اما از آنجاکه عالی‌‌ترین مقصد خلقت و غرض از آفرینش هستی، تنها به دست آن حضرت شکل خواهد گرفت، بدون حصول آمادگی ظهوری شکل نخواهد گرفت؛ چراکه ظهور بدون آمادگی حقیقی بشریت، تنها درآمدش تکرار حوادث گذشته خواهد بود.

قرآن کریم در آیات متعددی، زوایای مختلف رفتار بنی‌‌اسرائیل را در مواجهه با ولیّ خداوند پس از استغاثه و دوران ظهور ذکر نموده تا امت‌‌ها با تأمل در آن، به بینش صحیح و جامعی از کیفیت انتظار حقیقی برسند.
از طرفی دیگر تکرار فرآیند تاریخ، ما را به رفتارهایی کاملاً مشابه از جانب کوفیان در دعوت ولیّ خداوند رهنمون می‌‌سازد که تلفیق و تعمیق این دو رویه ما را به مؤلفه‌‌های انتظار غیرحقیقی و آسیب‌‌های ظهور پس از آن هدایت خواهد نمود.

انتظاری که ناشی از عدم شناخت واقعی حجت خداوند، عدم ادراک صحیح از کیفیت ظهور و حوادث پس از آن و در نهایت تنها ماندن ولیّ خداوند است. در این اثر با تلفیق دو سبک انتظار مشابه بنی‌‌اسرائیل و کوفیان، ساختارشناسی انتظار این دو جامعه را تحت عنوان انتظار جامعه بنی‌‌کوفی قبل از فرج و پس از آن ارائه خواهیم داشت تا این معنا بیش از پیش روشن گردد که چرا تاکنون پس از گذر قرن‌‌ها ظهور حضرت ولی عصر به تأخیر افتاده است. ظهوری که با استمرار شرائط فعلی دور از دسترس خواهد بود و استعجال بدون آمادگی ما در این زمینه، سبب نخواهد شد که خداوند متعال بقیه‌‌الله و ذخیره خود را به دامان بلا بفرستد و حوادث پیشین تاریخ باری دیگر پیشامد کند.