بخشی از کتاب

پیشگفتار

کشتی‏ای را در دریایی طوفانی در نظر بگیرید. در یک فرض ممکن است افراد این کشتی باور کنند که اطرافشان تا هزاران فرسنگ، هیچ ساحل نجاتی وجود ندارد و توشه اندکی همراه دارند؛ به راستی آنان چه خواهند کرد؟ آیا هیچ تصوّر می‌‏شود که حرکتی کنند؟ نه؛ چون پذیرفته اند که مرگشان حتمی است!!

فرض دیگر این است که افرادِ آن کشتی، به یقین بدانند که در نزدیکی­شان، ساحل امن و نجاتی وجود دارد. این افراد چه می‌کنند؟ قطعاً اینها تلاش می‏کنند تا خود را به ساحل برسانند.

همین قدر که امید در دل انسان به وجود آمد، مرگ سایه خود را جمع می­کند و کنار      می­رود. امید موجب می‌شود، انسان تلاش و حرکت کند، پیش برود، مبارزه کند و زنده بماند.

مَثَلِ بشریّت، در طول تاریخ و در حیات اجتماعی، مَثَلِ همان سرنشینان کشتی طوفان زده است که همیشه گرفتار مشکلاتی از سوی قدرتمندان، ستمگران و حکمرانان بوده است.     دسته­ای نجات را آرزویی دست نیافتنی تلقی کرده و گروهی با استفاده از آموزه‌های دینی، آن را وعده‌ای الهی و تخلّف ناپذیر انگاشته اند. گروهی در راه برون رفت از آن مجاهدت کرده و عدّه‌ای سر تسلیم فرود آورده اند

باورداشت موعود و منجی ـ که در آموزه‌های اسلام با عنوان «مهدویّت» مطرح شده ـ همان اعتقاد به وجود ساحل نجاتی است که انسان‌های گرفتار را به آینده‌ای روشن و سرشار از آرامش و آسایش نوید می‌دهد.

ایمان به مهدویّت، باورداشت و ایمان به ذخیره آخرینِ هستی، ثمره تمامی رسالت‌ها، منبع همه کمالات، سرچشمه همه خیرات و جلوه­گاه تمامی نیکی‌ها و زیبایی‌ها است.

پذیرش مهدویّت، گشودن چشم اندازی زیبا، به جهان آینده ، امیدی لذّت بخش، به آینده روزگار و رویکردی جدّی و نوید بخش به انسان و آینده انسان است.

اعتقاد به مهدویّت، امید را در دل‌ها زنده کرده، مانع تسلیم شدن در برابر ستم می­شود.

ملّت­های با ایمانی که حضور قطب عالم امکان را در میان خود احساس می­کنند، از حضور او امید و نشاط می‏گیرند و برای مجد و عظمت اسلام، مبارزه و مجاهدت می‏کنند.

با تکیه بر همین امید درخشان بود که ملّت بزرگ ایران، به رهبری بنیان گذار جمهوری اسلامی امام خمینی۱، پرچم اسلام را به اهتزاز در آورد و افتخار طول تاریخ بشر و تاریخ اسلام شد.

آرزوی همگان آمدن چنین شخصیت گران قدری است تا عُقده‏های فرو خورده انسان‏ها     ـ در طول تاریخ ـ  با تجلیّات ظهورش گشوده شود و چشم‌های منتظر، با روشنای طلوعش، روشنایی گیرند و تار و پود ظلم و ستم نابود گردد.

به باور پیروان بیشتر ادیان و مذاهب، روزی فرا خواهد رسید که دست توانمند پروردگار، در بُرهه‌ای از تاریخ، از آستین انسانی برتر، معجزه­گری خواهد کرد و برگ‌های فرجامین کتاب زندگی بشری را با نجات از ستم و بیداد به سر انجام خواهد رساند.

همه فرقه‌های اسلامی، معتقدند: آن دست معجزه گر، کسی نیست، مگر رادمردی از سلاله پاکِ آخرین فرستاده خداوند، پیامبر بزرگ اسلام۶، که روزی آشکار خواهد شد و جهان را  به نور عدل و داد آکنده خواهد ساخت.

البته شیعه ـ بر خلاف گروه‌های دیگرـ این شخص بزرگ و دست قدرت خداوندی را به خوبی می‏شناسد و با تاریخ ولادت و نام مقدس او  و  پدر و مادر عزیزش آشنا است؛ در حالی که دیگران اینها را نمی ‏دانند.

این شناخت و اعتقاد ـ علاوه بر ابعاد منطقی، فکری و استدلالی ـ دارای جنبه‏های عاطفی، معنوی و ایمانی عمیق و بسیار مهمّی است که همواره سرمایه عظیم حرکت‏های بزرگ در جوامع اسلامی ـ و به ویژه شیعی ـ شده است.

توجه به این نکته بایسته است که عصر انتظار، عصر آزمایش‌های بزرگ است. در این دوران انسان‌ها به شکل‌های مختلف امتحان می‌شوند و تنها کسانی از این میدان سربلند بیرون می‌‏آیند که ایمان خود را حفظ کرده، در مقام عمل، گوی سبقت از دیگران بربایند.

به لطف الهی اعتقاد به مهدی موعود۴، شیعه را تا امروز از تمامی موانعی که بر سر راهش قرار داشته، به خوبی عبور داده است و امروزه عزّت و سربلندی اسلام و قرآن، میراث گران بهایی است که در پرتو این باور سترگ به دست آمده است.

البته دشمنانِ تفکر و اعتقاد به مهدویّت، همواره تلاش کرده‏اند تا با القای یأس و ناامیدی در دل مردم و یا پراکندن شبهات، آن ‏را از ذهن‌ها پاک سازند و یا مفاهیم اعتقاد به مهدویّت را تحریف کنند!! از این رو لازم است در برابر این تلاشِ دشمنان، با استواری در جهت اعتقاد و تبیین حقیقت «مهدویّت» حرکت کنیم …  به یقین جامعه‏ای که در دوران ظهور حضرت ولی عصر۴ به وجود خواهد آمد؛ همان جامعه‏ای است که همه پیامبران بزرگ الهی:، برای تهیه مقدمات آن مبعوث شده­اند؛ یعنی، ایجاد جامعه‏ای که بشریّت در آن، بتواند به رشد وکمال متناسب خود برسد و از تمامی قید و بندها رهایی یابد و امام گام نهایی را در ایجاد جامعه موعود بر می­دارد.

نگارنده با توجه به این مسائل، بر آن شد تا به حول و قوه الهی، به آرزوی دیرینه خود ـ تدوین درس­نامه مهدویّت ـ جامه عمل بپوشاند. به ویژه آنکه با توفیق الهی و عنایات حضرت ولی عصر۴ و مساعدت دوستان، مجموعه‌ای را با نام  فرهنگ نامه مهدویّت آماده نموده و به وسیله بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود۴، چاپ و منتشر ساخت.

اما آنچه پیش روی شما خواننده محترم قرار دارد، اوّلین بخش از مجموعه‌ای چهار جلدی با عنوان حضرت مهدی۴ از ولادت تا امامت است. در این جلد به بحث و بررسی درباره موضوع مهدویّت ـ از ابتدای شکل گیری، تا آغاز امامت حضرت مهدی۴ ـ پرداخته شده است. در جلد دوم با عنوان حضرت مهدی۴ و دوران غیبت مباحث مربوط به پنهان زیستی آن امام بیان خواهد شد. در جلد سوم با عنوان حضرت مهدی۴ از ظهور تا قیام  به بررسی موضوعات مربوط به ظهور و مسائلی که تا قبل از قیام حضرت رخ می‌نماید، اشاره خواهد شد. بالاخره در جلد چهارم حکومت جهانی ایشان با عنوان حضرت مهدی۴ و حکومت جهانی بررسی خواهد شد.

نگارنده  افتخار دارد مدتی از عمر خود را به مطالعه و پژوهش در باره مهدویّت سپری نموده و بیش از ۲۵۰۰ روایت نورانی را ـ از حدود یکصد منبع اوّلیه شیعه و سنّی ـ مورد بررسی و کنکاش  قرار داده و صدها کتاب مربوط به این موضوع مهمّ را مطالعه کرده است.

بر این اساس این مجموعه را به عنوان  قدمی کوچک در راه ترویج فرهنگ متعالی مهدویّت تقدیم می‌دارد و با اعتراف به نقص‌ها، امیدوار است با تلاش دیگر ارادتمندان به ساحت مقدس مهدوی، هر روز شاهد کارهای بهتری در این زمینه باشیم.

در پایان بر خود لازم می‌دانم از تمامی دست اندر کاران بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود۴ و مرکز تخصصی مهدویّت ـ به ویژه از حجت‌الاسلام و المسلمین مجتبی کلباسی ـ به جهت تلاش‌های خالصانه شان جهت چاپ و  نشر این مجموعه و نیز اساتید محترمی که با راهنمایی و نظرهای خود این حقیر را یاری فرمودند، کمال سپاس و امتنان را داشته باشم.