آیات مهدوی – آیه ۱۵۷ سوره بقره
أُوْلَئکَ عَلَیهِْمْ صَلَوَاتٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَ رَحْمَهٌ وَ أُوْلَئکَ هُمُ الْمُهْتَدُون
موضوع: برکات صبر در عصر غیبت
«آنان هستند که برایشان از طرف پروردگارشان درودها و رحمتهایى است و همانها هدایتیافتگاناند.»
نکته ها:
- امام حسین فرمود: «مِنَّا اثْنَا عَشَرَ مَهْدِیّاً أَوَّلُهُمْ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیٌّ وَ آخِرُهُمُ التَّاسِعُ مِنْ وُلْدِی وَ هُوَ الْقَائِمُ بِالْحَقِّ یُحْیِی اللَّهُ بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَ یُظْهِرُ بِهِ دِینَ الْحَقِ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ لَهُ غَیْبَهٌ یَرْتَدُّ فِیهَا قَوْمٌ وَ یَثْبُتُ عَلَى الدِّینِ فِیهَا آخَرُونَ فَیُؤْذَوْنَ وَ یُقَالُ لَهُمْ مَتى هذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ أَمَا إِنَّ الصَّابِرِینَ فِی غَیْبَتِهِ عَلَى الْأَذَى وَ التَّکْذِیبِ بِمَنْزِلَهِ الْمُجَاهِدِینَ بِالسَّیْفِ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ؛
از ما [اهلبیت] دوازده مهدى است که اولین آنان، امیرالمؤمنین و آخرین آنها نهمین نفر از فرزندان من است. اوست قیامکننده به حق که خداوند به وسیله او زمین را پس از مرگش زنده میگرداند و دین حق را به دست او بر تمامى ادیان پیروز مینماید؛ اگرچه مشرکین نخواهند. براى او غیبتى است که جمعى در آن مرتد شوند و جمعى دیگر در دین ثابتقدم بمانند و آزار شوند و به ایشان گفته شود: «کجاست این وعده، اگر راستگو هستید؟». هر آینه در دوران غیبت او، بردبارانِ بر آزار و تکذیب مردم همانند جهادکنندگان با شمشیرند در رکاب رسول خدا».
- هدایت صابران، قطعى و مسلّم است. با آنکه در قرآن، هدایت یافتن بسیارى از انسانها، تنها یک آرزو است: لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُونَ، ولى در مورد صابران، هدایت آنان قطعى تلقى شده است: أُولئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ.
- امام صادق فرمود: «مَنِ انْتَظَرَ أَمْرَنَا وَ صَبَرَ عَلَی مَا یَرَی مِنَ الاذَی وَ الْخَوْفِ هُوَ غَداً فِی زُمْرَتِنَا؛ هر که چشم بهراه دولت ما باشد و بر آزار و ترسى که مىبیند، شکیبایى ورزد، فرداى قیامت در زمره ما محشور میگردد».
- آثار و برکات صبر در قرآن:
– امنیت از مکر و حیله دشمنان: وَ إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا لا یَضُرُّکُمْ کَیْدُهُمْ شَیْئاً
– امداد غیبی الهی: إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا وَ یَأْتُوکُمْ مِنْ فَوْرِهِمْ هذا یُمْدِدْکُمْ رَبُّکُمْ بِخَمْسَهِ آلافٍ مِنَ الْمَلائِکَهِ مُسَوِّمِینَ
– قطعی بودن پیروزی: وَ تَمَّتْ کَلِمَتُ رَبِّکَ الْحُسْنی عَلی بَنِی إِسْرائِیلَ بِما صَبَرُوا
– دریافت پاداش نیکوتر: وَ لَنَجْزِیَنَّ الَّذِینَ صَبَرُوا أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما کانُوا یَعْمَلُونَ
– محبوب الهی شدن: وَ اللّهُ یُحِبُّ الصّابِرِینَ
ـ بهرهمندی از همراهی خاصه الهی: وَاصْبِرُوا إِنَّ اللّهَ مَعَ الصّابِرِینَ
ـ پیشوایی بر مردم: وَجَعَلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّهً یَهْدُونَ بِأَمْرِنا لَمّا صَبَرُوا وَ کانُوا بِآیاتِنا یُوقِنُونَ
ـ ورود به بهشت: وَ ما یُلَقّاها إِلا الَّذِینَ صَبَرُوا وَ ما یُلَقّاها إِلا ذُو حَظٍّ عَظِیمٍ
ـ رفاه دنیوی: وَ أَنْ لَوِ اسْتَقامُوا عَلَی الطَّرِیقَهِ لاسْقَیْناهُمْ ماءً غَدَقاً
ـ آرامش: إِنَّ الَّذِینَ قالُوا رَبُّنَا اللّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا فَلا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ
- پرسش: آیا مشکلات جنبه مثبت نیز دارد؟
پاسخ: مشکلات، آثار و برکات دیگری نیز به همراه دارد؛ از جمله:
ـ انسان را به یاد ضعف خود مىاندازد و غرورش را شکسته، او را متواضع مىکند.
ـ ارتباط انسان با خداوند زیباتر مىشود.
ـ انسان در مشکلات به فکر چاره مىافتد و استعداد و ابتکارش شکوفا مىشود.
ـ مشکلات، انسان را به یاد کسانى مىاندازد که دائماً در حوادث تلخ زندگى مىکنند.
ـ انسان با صبر و شکیبایى بر مشکلات، به مقام برتر و بالاتر مىرسد.
ـ در مشکلات، عواطف مردم تحریک شده، احساس همدردى میکنند و به این وسیله، پیوندهاى عاطفى و اجتماعى محکم مىشود.
ـ مردم با امداد و همدردى و کمکرسانى، به پاداشهاى الهى مىرسند.
ـ انسان در مشکلات، قوى و خودساخته مىشود.