آیات مهدوی – آیه ۱۳ سوره کهف

نَحْنُ نَقُصُّ عَلَیْکَ نَبَأَهُمْ بِالْحَقِّ إِنَّهُمْ فِتْیَهٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَ زِدْناهُمْ هُدىً

موضوع: اصحاب کهف، الگوی جوانان مهدوی

«ما داستان آنان (اصحاب کهف) را به درستى براى تو حکایت مى‏کنیم. آنان جوان­مردانى بودند که به پروردگارشان ایمان آوردند و ما بر هدایتشان افزودیم.»

نکته‏ ها:

1. داستان اصحاب کهف، مهم و مفید است. به خبر مهم و قابل­توجه، «نبأ»
   می­گویند.
2. «فِتیَه» جمع «فَتى» به معناى جوان­مرد است. امام صادق۷ فرمودند: «فتى به انسان باایمان گفته مى‏شود؛ زیرا خداوند اصحاب کهف را با آن­که سالمند بودند، به سبب ایمانشان «فتى» معرفى کرده است».
3. در داستان اصحاب‏ کهف‏، مسائلی چون قدرت و اراده‏ الهى، شجاعت، دل کندن از دنیا، هجرت، تقیّه، امدادهاى الهى و تغذیه‏ حلال مطرح است.
4. اصحاب کهف،‏ افرادى انقلابى، مهاجر و مؤمن بودند؛ چراکه به خدا اعتقاد داشتند و زیر بار شرک نرفتند و هجرت کردند. آن‏ها وابسته به هیچ­کس نبودند و در بندگی خدا اخلاص داشتند.
5. هنر اصحاب کهف این بود که در جامعه‏ فاسد، هضم نشدند و وقتى دیدند که همه‏ مردم شهر منحرف هستند و امکان یا امید اصلاح آن­ها وجود ندارد، گفتند: ما از رفاه و لذت جامعه‏ فاسد مى‏گذریم و غارنشینی را ترجیح مى‏دهیم تا دینمان را حفظ کنیم.
6. مردم، نسبت به فساد و جامعه‏ فاسد سه دسته‏اند:

ـ گروهى در فساد جامعه هضم مى‏شوند. این دسته، ایمان کامل ندارند و نمی‌توانند دین خود را حفظ کنند؛ ولی هجرت هم نمی‌کنند و زیان حالشان این است: وکُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخائِضِینَ «با اهل باطل در سخنان باطل فرو مى‏رفتیم‏».

ـ گروهى در جامعه‏ فاسد، خود را حفظ مى‏کنند؛ مثل اصحاب کهف: إِنَّهُمْ فِتْیَهٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ

ـ گروهى جامعه‏ فاسد را تغییر مى‏دهند و اصلاح مى‏کنند؛ مثل انبیا و اولیا. وقتی حضرت ابراهیم بت­ها را شکست و پرسیدند: چه کسى بت­ها را شکسته است؟ پاسخ دادند: یُقالُ لَهُ إِبْراهیم «جوانی است که به او ابراهیم گویند».

7. در روایات آمده است که اصحاب کهف، جزو اصحاب و یاران حضرت مهدى خواهند بود.
8. حرکت و تلاش انسان، سبب رشد و هدایت اوست. آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَ زِدْناهُمْ هُدىً
9. حتى یک گروه کوچک نیز باید مسئول و رهبر داشته باشد. در میان اصحاب‏ کهف‏، یک نفر بود که امر و نهى مى‏کرد. قالَ قائِلٌ‏ … فَابْعَثُوا…
10. اصحاب کهف بعد از بیدارى از خواب چندصد ساله، به یک­دیگر گفتند: یک نفر برود و غذایی که پاکیزه‏تر است برایمان بیاورد. فکر نکنیم که اگر خمس و سهم امام زمان را ندادیم زرنگ هستیم.