بخشی از کتاب

 

سوره حمد

>صِرَاطَ الَّذِینَ أَنعَمتَ عَلَیهِمْ غَیرِ المَغضُوبِ عَلَیهِمْ وَلاَ الضَّالِّینَ < حمد/۷

1. ۱. با اینکه غیر نکره است، چگونه صفت برای «الذین» که معرفه می‌باشد قرار گرفته است؟

جواب: چون معرفه بودن «الذین» مانند اعلام، به نفس لفظ نیست، بلکه بواسطه صله است، پس شبیه نکره می‌باشد که بواسطه وصف، اندکی تخصیص در آن پیدا می‌شود و لذا با اینکه نکره می‌باشد وصف برای «الذین» قرار گرفته است.[۱]

>اهدِنَـا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ< حمد/۶

2. ۲. آیا می‌توان این جمله را با اینکه کلام خداست به قصد دعا در نماز گفت؟

جواب: نمازگزار باید سعی کند که این جمله را با حضور قلب بگوید و حکایت کلام دیگری منافات با دعا ندارد، چرا که این الفاظ را فقط برای لقلقه زبان به ما تلقین نکرده‌اند. و بنابر اجماع می‌توان قرآن را هم به نیت قرآن و هم به نیت دعا خواند.[۲]

[۱]. روح الجنان، ج۱، ص۵۴.

[۲]. همان، ص۵۶.