به گزارش روابط عمومی بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج) استان کرمانشاه، حجت الاسلام محمدرضا فوادیان استاد مرکز تخصصی مهدویت در هشتم ربیع الاول روز شهادت امام حسن عسکری علیه السلام در دفتر امام جمعه و مدیر بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج) شهرستان هرسین سخنرانی کرد.
حجت الاسلام فوادیان ضمن تاکید بر اقامه عزای امام عسکری(ع) در روز هشتم ربیع الاول، گفت: نهم ربیع الاول را با نام های متعددی می نامند. یکی از این نام ها سالروز عهد و پیمان و روز بیعت با امام زمان(عج) است. وقتی با امام زمان(عج) بیعت کردیم وظیفه مان وفای به عهد و پیمان است. امام صادق(ع) در این خصوص برای ما متنی قرار داده است و دعای عهد که حضرت امام(ره) به اعضای بیت شان می فرمودند: این دعا را بخوانید که در سرنوشت شما تاثیر خواهد داشت. وقتی حضرت امام(ره) از دنیا رفتند، قرآن و مفاتیح ایشان را از بیمارستان که به بیت آوردند دیدند که چند تاریخ در آن یادداشت شده. لذا خود امام(ره) نیز به التزام به خواندن دعای عهد را سرلوحه برنامه ها قرار داده بودند.
وی سپس به بیانات مقام معظم رهبری پس از مراسم روضه حضرت امام حسن عسکری(ع) اشاره کرد، که ایشان فرمودند: درباره‌‌ى این سه امام از حضرت جواد تا حضرت عسکرى(علیهم السّلام) که هر چه به طرف امام حسن عسکرى(ع) می رود، بیشتر هم دیده می شود و آن این است که دایره‌‌ى نفوذ ائمه و وسعت دایره‌‌ى شیعه در زمان این سه امام، نسبت به زمان امام صادق و امام باقر(علیهم السلام) شاید دَه برابر است؛ یعنى این چیز عجیبى است. شاید علّت این هم که اینها را این جور در فشار و ضیق قرار دادند، اصلاً همین بود. بعد از حرکت حضرت رضا(ع) به طرف ایران و آمدن به خراسان، یکى از اتّفاقاتى که افتاد همین بود که شاید در محاسبات امام هشتم(علیه السّلام) وجود داشته؛ چون قبل از آن، شیعه تَک‌وتوک همه جا بودند امّا بی‌ارتباطِ به هم، ناامید، بدون اینکه هیچ چشم‌‌اندازى داشته باشند، بدون اینکه امیدى داشته باشند؛ سلطه‌‌ى حکومت خلفا هم که همه جا بود. قبلش هارون بود با آن قدرت فرعونى و مانند اینها. حضرت که آمدند طرف خراسان، از این مسیر که عبور کردند، یک شخصیّتى در مقابل چشم مردم ظاهر شد که هم علم، هم عظمت، هم شکوه، هم صدق، هم نورانیّت را جلوى چشم مردم می گذاشت؛ اصلاً مردم ندیده بودند. مگر چقدر بودند شیعیانى که مثلاً از خراسان توانسته بودند بیایند مدینه و امام صادق(ع) را ببینند؟ امّا در این مسیر طولانى، همه جا امام را از نزدیک دیدند. یک چیز عجیبى بود؛ کأنّه پیغمبر را انسان مشاهده کند. این جور بود؛ آن هیبت معنوى، آن عظمت معنوى، آن عزّت، آن اخلاق، آن تقوا، آن نورانیّت، آن علم وسیع که هر چه می پرسى، هر چه می خواهى در دستشان است. چیزى که مردم اصلاً ندیده بودند. یک وِلوله‌‌اى راه انداخت تا به خراسان و مرو رسیدند مرکز هم مرو بود که در همین ترکمنستان فعلى است؛ مرو آنجا است، جزو خراسان است. و بعد از یکى دو سال هم شهادت حضرت و داغدار شدن مردم روی داد. آن وقت، هم ورود امام که نشان دادن یک جلوه‌اى از چیزهاى ندیده و نشنیده‌‌ى مردم بود و بعد هم شهادت این بزرگوار که یک داغ عجیبى را بنا کرد، در واقع تمام فضاى این حدود را و این مناطق را در اختیار شیعه قرار داد؛ نه اینکه حتماً همه شیعه شدند امّا همه شدند محبّ اهل بیت. آن وقت در این فضا، شیعیان ریختند کار کنند. شما میبینید ناگهان سر و کلّه‌‌ى اشعریّین در «قم» پیدا می شود. اینها چرا آمدند؟ اشعریّین عربند؛ اینها آمدند قم، بساط حدیث و معارف اسلامى را در قم پهن کردند. احمدبن‌‌اسحاق و دیگران آمدند قم را پایگاه قرار دادند. «رى» هم شد آن چنان که امثال کلینى و مانند اینها بلند شدند؛ چون یک کسى مثل کلینى ابتدا به ساکن که از یک شهرى بلند نمی شود بلکه باید محیط شیعه باشد، محیط معتقد باشد تا بتواند یک بچّه‌‌اى را، یک جوانى را با این خصوصیّات پرورش بدهد که بعد این بشود مثلاً محمّدبن یعقوب کلینى. بعد همین طور این حرکت ادامه پیدا کرده. شما ببینید شیخ صدوق(رضوان اللّه علیه) تا هرات و خراسان و مانند اینها همین طور رفته و حدیث جمع می کند براى شیعه؛ این خیلى مهم است. محدّثین شیعه در خراسان چه کار می کنند؟ محدّثین شیعه در سمرقند چه کار می کنند؟ سمرقند کجا است؟ شیخ عیّاشى سمرقندى در خودِ سمرقند هم بوده، یعنى در همان شهر سمرقند بوده که در مورد او گفته شده: «کانَت مَرتَعاً لِلشّیعَه وَ أَهلِ العِلم»؛ که در بیانات شیخ کشّى هست. خودِ شیخ کشّى سمرقندى است. یعنى این حرکت امام رضا(علیه السّلام) و آمدن آن حضرت و بعد شهادت مظلومانه‌‌ى آن بزرگوار کارى کرد که این فضا افتاد دست ائمّه(علیهم السّلام). آن وقت ائمّه هم بنا کردند استفاده کردن. این نامه‌‌نگاریها و این رفتن‌ها و این ابو‌الادیان و مانند اینها را که می بینید، به شکل عادى که اتّفاق نمی‌افتد؛ همه‌‌ی اینها در زیر یک پوششى از پنهان‌کارى اتّفاق افتاده؛ والّا اگر ظاهر بود که با آن شدّت عملى که خلفا داشتند می گرفتند دست و پایش را قطع می کردند. مثلاً متوکّل رفتن به کربلا را ممنوع می کند؛ حالا او اجازه می دهد که راحت مسائل مردم را بیاورند خدمت امام، بعد جواب ها را ببرند به مردم، بعد وجوهات آنها را پولهایشان را بگیرند بیاورند خدمت امام، بعد رسید بگیرند ببرند آنجا؟ این مکاتبات علی‌بن‌‌مهزیار و مانند اینها را که شما مشاهده می کنید نشان‌‌دهنده‌‌ى آن حرکت عظیم و شبکه‌‌ى عظیم تبلیغاتى و تعلیماتىِ این سه امام بزرگوار است؛ از بعد از امام رضا تا زمان شهادت حضرت عسکرى(علیهم السّلام).
