به گزارش روابط عمومی بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج)، به مناسبت فرا رسیدن ماه محرم، در سلسله گفتگوهایی با حجت‌الاسلام «محمدرضا فوادیان»، کارشناس مهدوی، دبیر علمی اندیشکه مهدویت و صاحب آثاری همچون «از حسین(ع) تا مهدی(عج)» به بررسی پیوند عاشورای سیدالشهداء(ع) با ظهور امام زمان(ع) می پردازیم که در ادامه شماره پنجم آن را می خوانید:
حجت الاسلام فوادیان با بیان اینکه امام زمان(عج) درباره اوصاف، ویژگی ها و سیرت جد بزرگوارشان در زیارت ناحیه مقدسه بیانی عمیق دارند، اظهار کرد: در فرازی از این زیارت شریف می فرمایند: «کنت ربیع الایتام و عصمه الانام و عزّ الاسلام و معدن الاحکام و حلیف الانعام سالکاً طرائق جدک و ابیک… ؛ تو بهار یتیمان و ملجأ و پناهگاه مردم و عزّت اسلام و کانون احکام و هم‌پیمان بخشش‌ها و نیکوکاری، رهرو راه جدّت و پدرت بودی. برای اسلام و مسلمین مهربان و یاور حق و صبور و بردبار در هنگام بلا و محافظ دین و نگهبان آن بودی».
دبیر علمی اندیشکده مهدویت تصریح کرد: در ادامه حضرت مهدی(عج)، امام حسین(ع) را این‌گونه توصیف فرموده است: «کنت للرسول ولداً و للقرآن سندا و للامّه عضُدا و فی الطاعه مجتهدا حافظا للعهد و المیثاق ناکبا عن سبُل الفسّاق تتأوّه تأوّه المجهود طویل الرکوع و السجود زاهداً فی الدنیا زهدالرّاحل عنها ناظراً بعین المستوحشین منها؛ تو ای حسین!، برای رسول خدا فرزند و برای قرآن سند و برای امت، بازویی بودی. در طاعت خدا تلاشگر و نسبت به عهد و پیمان، حافظ و مراقب بودی. از راه فاسقان سر برمی تافتی. آه می کشیدی؛ آه آدمی که به رنج و زحمت افتاده است. رکوع و سجود تو طولانی بود. زاهد و پارسای دنیا بودی؛ زهد و اعراض کسی که از دنیا رخت برکشیده است و با دیده وحشت زده بدان نگاه می کردی».
این کارشناس مهدوی ادامه داد: در این عبارت امام مهدی(عج) جد بزرگوار خود امام حسین(ع) را با ۱۰ عنوان وصف کرده است: امام حسین(ع) فرزند رسول خدا(ص) است؛ او سند و پشتوانه قرآن است؛ هر آنچه در قرآن، در قالب الفاظ است، در وجود مطهر امام حسین(ع) رؤیت و مشاهده می شود؛ توان اسلام، امامت است و امام حسین(ع) بازوی پرتوان امت و دین اسلام در همه اعصار است؛ در راه اطاعت پروردگار، سختکوش و تلاشگر بود. عبادت آن حضرت (نماز و دعا، خصوصاً دعای عرفه) مایه اعجاب است. آن بزرگوار، نگه‌دار عهد و میثاق است و با خدا و خلق او در عهد و پیمان، استوار و ثابت و باوفا است؛ آن حضرت(ع) از راه و روش فاسقان روی گردان بود و از راه مسامحه و مداهنه وارد نمی‌شد.
وی تصریح کرد: آه امام حسین(ع) دردمندانه بود؛ مانند کسی که بار سنگینی از غصه در دل دارد و درد سینه‌اش جراحتی التیام ناپذیر است؛ آن حضرت(ع) رکوع‌ها و سجده‌های طولانی داشت. که نمونه‌های آن در تاریخ ثبت و درج شده است؛ سیدالشهدا(ع) نسبت به دنیا زاهد و بی علاقه بود. و زهد با عمل این خاندان معنا می‌گیرد؛ نظر او به دنیا، نظر وحشت زدگان بود و آنجایی که نظر دیگران به دنیا نظر عاشقانه بود، نظر آن حضرت(ع) به دنیا، مانند انسان وحشت‌زده بود. حضرت بقیه الله الاعظم(عج)، امام حسین(ع) را برای ما این‌گونه معرفی می فرماید. لذا این بیان علاوه بر شناخت حقیقت امام حسین(ع) بدون کم و کاست و غلو به ما می فهماند که عاشقان امامت نیز این‌گونه باید باشند.
حجت الاسلام فوادیان با بیان اینکه نخستین کلام امام زمان(عج) پس از ظهور یاد امام حسین(ع) است، ابراز کرد: شیخ علی یزدی حائری می گوید: «زمانی که قائم آل محمد(ص) ظهور کند، ما بین رکن و مقام می‌ایستد و پنج ندا می‌دهد: «الا یا اهل العالم انا الامام القائم؛ آگاه باشید ای جهانیان که منم امام قائم؛ الا یا اهل العالم انا الصمصام المنتقم؛ آگاه باشید ای اهل عالم که منم شمشیر انتقام گیرنده؛ الا یا اهل العالم ان جدّی الحسین قتلوه عطشانا؛ بیدار باشید ای اهل عالم که جدّ من حسین را تشنه کام کشتند؛ الا یا اهل العالم ان جدّی الحسین طرحوه عریانا؛ بیدار باشید ای اهل عالم که جدّ من حسین را عریان روی خاک افکندند؛ الا یا اهل العالم ان جدی الحسین سحقوه عدوانا؛ آگاه باشید جهانیان که جد من حسین را از روی کینه توزی پایمال کردند».
این استاد حوزه علمیه خاطرنشان کرد: کلام حضرت مهدی(عج)، یاد امام حسین(ع) است که همواره یاد او، در دل هر انسان آزاده و طالب حقی زنده است و این مصیبت عظیم، جز با ظهور فرزندشان تسلّی نمی یابد.
منبع: خبرگزاری شبستان