اشعار مهدوی – تویی ماه

تویی ماه

سراغ ما تو بیا ای بهار جاویدم

که از فراق تو سردی گرفته امیدم

نمی‌توان ز دو چشمت نخواند آیه حُسن

ملازم است نگاهت برای خورشیدم

زمان هجرت تو سال و ماه نشناسد

سفید مویی من یک نشان ز تبعیدم

من آن سکوت غریبانه را چه چاره کنم

سکوت کردم و گفتم تراست تقلیدم

تویی ستاره، تویی ماه، هم تویی خورشید

منم چو ذره که بی‌انتهاست تصعیدم

یگانگی کن و یک‌رنگی ای تضاد تناسب

تقارب تو رساند مرا به توحیدم

تمام لحظه رنگین در انکسار شفق بود

گذشت تاری شب‌ها گریخت تهدیدم

بیا تو ای همه مهر و وفا کجایی تو

رقیب می‌شکند اقتدار تأییدم

بخوان به محفل جانان به یک اشاره مرا

که آن اشاره برون آورد ز تردیدم

.

محمد شکوهی زنگانی