بخشی از کتاب

مقدمه

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی (با توجه به همه ناباوری‌های تحلیل‌گران و سیاستمداران داخل، خارج، شرق و غرب) در جهان چه می‌گذرد؟

انقلابی دینی با تفکر اسلامی و حرکت‌های توده‌ای و مردمی بدون سلاح نظامی و کودتا به رهبری روحانیت شیعه در جهانی که دین را افیون ملت‌ها و بشر را بی‌نیاز از وحی و آیین خدایی دانسته که از دریچه‌های گشوده شده دانش و عقلانیت تبلیغ کرده به پیروزی رسید!

و مدیریت سیاسی خود را بر اساس اسلام و دکترین نوین ولایت فقیه در نماد حکومت ارائه و پیاده نموده، مکاتب سیاسی دنیا را شگفت‌زده کرد و استقرار و استمرار آن‌ با رهبری امام۱ (ولی فقیه) و مقاومت و ایثار ملت هوشیار و تبعیت از رهبری تضمین گردید.

تمام توطئه‌های داخلی و خارجی (اعم از ترور، انفجار کودتاها، تحریم‌ها و تحمیل جنگ ناجوانمردانه هشت ساله در آغاز انقلاب با وجود انبوه نابسامانی‌های کشور) را از بین برد و در تمام عرصه‌ها پیروز شد!

حال سخن این است که رسالت ما در برابر چنین انقلابی و آینده و فرداهای نیامده چیست؟!

آیا بی‌تفاوت باشیم و چونکه فردا شود فکر فردا کنیم و ماییم و امروز که باید در رفاه و راحت باشیم؟

آیا با دید منفی آینده را بنگریم و آینده را عدم بدانیم و ما راهی برای دست‌یابی و ارزیابی به آینده نداریم مگر می‌شود دیوار تاریخ را سوراخ کرد؟

از آنجا که رفتار زیبا و زشت امروز هر ملتی در سرنوشت دنیوی و اخروی او تأثیر دارد باید نگاه مثبت و مسئولانه به آینده داشته باشیم و باید چراغ فرداها را امروز روشن کنیم آینده‌گرایی،  واقعیت‌گرایی است زیرا آموزه‌های دینی، علم، عقل و تجربه تاریخ بر این حقیقت تأکید دارد.

امیرالمؤمنین علی۷ می‌فرماید:

«از فرار در مقابل دشمن شرم دارید که ذلت و خواری شما را حتی در نسل‌های آینده تثبیت خواهد کرد».[۱]

ایشان می‌فرماید:

«نسبت به بندگان خدا و شهرها و مکان‌ها از خدا پروا کنید زیرا شما مسئول اعمالتان هستید حتی نسبت به خانه‌ها و حیوانات از شما خواهند پرسید».[۲]

یعنی نه تنها در برابر رفتار شخصی خود مسئولید بلکه تمام اعمال آدمی حتی در رابطه با طبیعت و محیط زیست و عمران مؤثر بوده و آ‌دمی مسئول خواهد بود.

در این میان قدرت‌های استکباری و استعماری با اتکا به توان نظامی، اقتصادی و رسانه‌های شیطانی خود مدعی‌اند، امروز و آینده را در اختیار دارند.

لیکن محرومان حق‌باور و خداجو علاوه بر لزوم آمادگی مادی (أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّهٍ… و تا می‌توانید در برابر آنها قوه و امکانات آماده کنید…[۳]) بیشتر به نقش ایمان و ارزش‌های معنوی و وعده‌های الهی اعتماد دارند که این باور ریشه در آموزه‌های دینی و تاریخ دارد، همانند:

«یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ؛ دست و قدرت خدا بالاتر از هر دستی است».[۴]

«إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ؛ همانا پروردگارت در کمینگاه ستمگران است».[۵]

«إِنْ یَنْصُرْکُمْ اللَّهُ فَلَا غَالِبَ لَکُمْ؛ اگر خداوند شما را یاری کند هیچ غلبه‌گری بر شما نخواهد بود».[۶]

«إِنَّ کَیْدَ الشَّیْطَانِ کَانَ ضَعِیفًا؛ قطعاً مکر و توطئه‌های شیطان سست خواهد بود».[۷]

پیروزی، بقاء و صدور این نهضت از نمادهای درخشان نصرت غیبی خدا و نقش ایمان و معنویت ملت است. و این همان تحقق پیشگویی اعجازگونه پیامبر۶ بود که از ایشان نقل شده است:

«آنها کسانی‌اند که به واسطه روح‌الله دوست هم و متحد می‌شوند بدون اینکه هدف مادی و خویشاوندی داشته باشند، آنان شیعیان تو هستند و تو ای علی۷ امام و پیشوای آنان می‌باشی[۸]».

سخن رسول خدا را می‌توان حقیقتی درباره انقلاب اسلامی و رهبری آن و جایگاه ایرانیان در زمینه‌سازی حکومت جهانی حضرت مهدی۴ دانست؟! (آن‌هم با توجه به تعبیراتی در روایات؛ مثل رجلٌ من اهل قم، رجل من ذریتی، یخرجون من المشرق و …)

نوید پیامبر اسلام۶، ما را برای آینده آماده و امید‌وار می‌سازد، مسئولیت می‌دهد و حجت را تمام می‌کند. آیا در جای جای تاریخ انبیاء (پیروزی ابراهیم بر نمرود؛ موسی بر فرعون و…) و پیروزی نهضت نخستین اسلامی بر جاهلیت جزیره العرب و جنگ‌های صدر اسلام و روزهای جنگ تحمیلی، بالاتر از همه، غلبه حضرت مهدی۴ بر جاهلیت مدرن جهان فردا، همه و همه تحقق وعده‌های الهی است؟!

چه بهتر که خدایی و خالصانه، فردی و جمعی، بیاندیشیم «قُلْ إِنَّمَا أَعِظُکُمْ بِوَاحِدَهٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ …؛ بگو من فقط به شما یک ا ندرز می‌دهم که: دوتا دوتا و یکی یکی برای خدا قیام کنید و آنگاه بیاندیشید».[۹]

مبادا فرصت‌ها بگذرد یا به تهدید تبدیل شود، که به فرموده امام علی۷ «ضایع کردن فرصت‌ها غمبار است»[۱۰] و غصه‌های بی‌ثمر و حسرت‌زا در آینده و آخرت به بار خواهد آورد.

نصرت الهی خواهد رسید، وعده‌های او، پیامبر۶ و عترتش: همانند گذشته تحقق خواهد یافت[۱۱]. «اگر شما آیین اسلام و دین خدا ]و عباد مستضعف خدا برای حکومت حق و عدل حضرت مهدی۴‌[ را یاری کنید، خدا هم شما را ]با عوامل مادی و معنوی[ یاری خواهد داد»،[۱۲]

[۱]. نهج البلاغه، خطبه ۶۶ «واستحیو من الفر فانه عارٌ فی الاعقاب».

[۲]. همان، خطبه ۱۶۷، «اتقوا الله فی عباده وبلاده فانکم مسئولون حتی البقاع والبهائم»

[۳] . انفال (۸)‌/ ۶۰.

[۴]. فتح (۴۸)‌/ ۱۰.

[۵]. فجر (۸۹)/ ۱۴.

[۶]. آل عمران (۳)/ ۱۶۰.

[۷]. نساء (۴)/ ۷۶.

[۸]. بحار الانوار، ۶۸/۱۳۹، بشاره المصطفی، ص۲۰۰، «هم قوم تحابوا بروح الله علی غیر انساب واموال اولئک شیعتک وانت امامهم یا علی»

[۹]. سباء (۳۴)/ ۴۶.

[۱۰]. نهج البلاغه، حکمت ۱۱۸. «اضاعه الفرصه غصّه».

[۱۱] . به نظر می‌رسد جامعه ما دچار رفاه‌گرایی و نوعی نسیان و غفلت از خدا و قیامت و امام زمان۴ شده است که باید هر چه زودتر درمان شود و فردا دیر است!

[۱۲]. سوره محمد (۴۷)/ ۷. «یا ایها الذین آمنوا ان تنصر الله ینصرکم ویثبت اقدامکم…»