بخشی از کتاب

پیشگفتار

زیبا خواهی، حقیقت جویی و نوآوری، از جمله گرایش‌های فطری آدمی است. رغبت و علاقه انسان به گفتار و نوشتار درست و شیوا نیز سر چشمه در همان میل نهفته دارد. هیچ دیده اید کالایی پر بها را بی‌پیرایه و در صورتی نا زیبا به بازار آورده‌اند؟ نوشتار و گفتار همان نمای کالا را می‌ماند که اگر زیبا و به هنر آراسته باشد، به چشم می‌آید و ذهن و دل خواننده را می‌رباید. این گوهر، هر چه ارزشمند تر، و آن خریدار هر چه ارجمند تر، آن صدف، به زیبایی و آراستگی، سزاوارتر. متاسفانه گاهی از آثار مکتوب ما بوی ملامت می‌ورزد و معارف و حقایق اسلامی گاهی در قالب‌های نا زیبا و نشر‌های ملول و گفتاری عاری از هنر عرضه می‌شوند؛ در حالی که دیگران، مایه‌های فکر و فرهنگ خود را با لباس‌های فاخر و دلفریب می‌پوشانند و در دفتر‌های مذهب، پیش دیده‌ها می‌گذارند. اندیشه آدمی هر قدر که بلند باشد، اگر درقالب ساختاری مناسب به گفتار یا نوشتار تبدیل نشود، مخاطب را آگاهی لازم نمی‌بخشد. از این روست که قرآن کریم در اوج فصاحت و بلاغت قرار دارد و به این جهت است که حضرت امیر را امیر سخن می‌نامیم. یعنی شخصیتی که افکار بلند و نغز خود را می‌توانست در بهترین قالب گفتار منتقل می‌کند…