بخشی از کتاب

پیشگفتار

خالق یکتا، انسان را آفرید تا با پیمودن راه سعادت و کمال به قرب الهی برسد؛ اما نکته مهم، راه رسیدن به این مقصود است که خداوند متعال، آن را در عبودیت و بندگی خویش قرار داده و فرموده است:

و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون؛[۱]

من جنیان و انسانها را جز برای اینکه مرا بپرستند نیافریدم.

از طرف دیگر خدا، انسان را موجودی اجتماعی آفرید که تکاملش، در اجتماع صورت می‌پذیرد. حال، این زندگی اجتماعی زمانی می‌تواند در رساندن انسان به کمال، مؤثر واقع شود که دارای احکام و قوانین منظم، کامل و متقنی باشد و افراد بشر در پرتو عمل به آن‌ها بتوانند امور زندگی خویش را سامان بخشند. اگر این مقررات و دستورات، منشأ وحیانی و آسمانی داشته باشد، در یک سیر منظم و تکاملی، انسان را در مسیر قرب الهی و سعادت ابدی قرار خواهد داد. بدین منظور، خداوند از آغاز خلقت بشر، شریعت را نیز نازل کرد و رهبرانی برای ابلاغ و تبیین معارف الهی و هدایت خلق قرار داد:

… بعث فیهم رسولاً من أنفسهم یتلوا علیهم آیاته و یزکّیهم و یعلّمهم الکتاب و الحکمه…؛[۲]

پیامبری از خودشان در میان آنان برانگیخت که آیاتش را بر آنان تلاوت کند و آنان را از کارهای زشت و اخلاق ناپسند پاک سازد و کتاب آسمانی و معارف آن را به آنان بیاموزد.

شریعت‌های آسمانی یکی پس از دیگری، عهده دار این وظیفه‌اند و هر یک مطابق شرایط موجود، قوانین و احکامی را برای سعادت و هدایت انسان ها، به ارمغان آورده‌اند. دین اسلام، در جایگاه آخرین دین الهی، مشتمل بر آموزه‌های متعدد و فراوانی برای هدایت و تأمین نیازهای انسان در راه رسیدن به سعادت ابدی می‌باشد. این دین جاودانه، تا قیامت برنامه عملی زندگی بشر است؛ لذا بعد از پیامبر۶ نیز باید افرادی وجود داشته باشند، تا مبیّن و مفسّر آیات الهی بوده و پرچم هدایت بشر را به دوش گیرند؛ از این رو پیامبر از جانب خداوند، برای خود دوازده جانشین معیّن و معرفی کرد[۳] و فرمود:

 إنی تارک فیکم الثقلین، ما إن تمسکْتُم بهما لَنْ تضلّوا، کتاب الله المُنْزَل و عترتی أهل بیتی…‌؛

همانا من از میان شما می‌روم؛ در حالی که دو چیز گران بها میان شما باقی می‌گذارم. تا هنگامی که به آن‌ها تمسک کنید، هرگز گمراه نخواهید شد؛ کتاب خدا و اهل بیتم را[۴].

هر یک از امامان نیز به نوبه خود و با توجه به شرایط عصر خویش، این وظیفه الهی را به خوبی انجام داده‌اند، اما به دلیل غصب این منصب الهی از جانب دشمنان اهل بیت و نیز آماده نبودن برخی دیگر از شرایط، امامان معصوم: موفق نشدند حکومتی تشکیل دهند که احکام الهی به طور کامل در آن اجرا شود. زمانی که امامت دوازدهمین امام فرا رسید، آن حضرت به اذن الهی از دیدگان غایب شد و همچنان در پس پرده غیبت، منتظر روزی است تا با فراهم شدن شرایط، ظهور کرده، حکومت حقه اسلامی به دستان با کفایتش تشکیل شود و برنامه‌های پیامبر خاتم۶ و پدران بزرگوارش را به طور کامل به اجرا در آورد.

امید آن که تلاش حاضر، گامی مؤثر برای ترویج و رشد معرفت به امام زمان۴ بوده، ما را با اهداف آن حضرت بیشتر آشنا کند، تا در سایه شناخت بهتر، برای زمینه سازی ظهور بهتر بکوشیم.

همـه گـویند بـه امیـد ظهورت صلـوات

ای خوش آن روز که گویند به شادی حضورت صلوات

[۱]. ذاریات (۵۱)، ۵۶.

[۲]. آل عمران(۳)، ۱۶۴.

[۳]. قال رسول الله۶: «الائمه بعدی بعدد نقباء بنی اسرائیل و کانوا اثنی عشر، ثم وضع یده علی صلب الحسین۷ قال: تسعه من صلبه و التاسع مهدیهم یملأ الارض قسطاً و عدلاً کما ملئت ظلماً و جوراً فالویل لمبغضیهم» (کفایه الاثر، ص۴۷).

[۴]. أمالی طوسی، ص۱۶۱، ح۲۶۸ـ۲۰؛ بحارالانوار، ج۶۵، ص۲۲، ح۳۷.