بخشی از کتاب

مقدمه

میان عاشورا وانتظار، پیوندی نا گسستنی است .

سال‌ها و قرن‌ها از زمان استغاثه غریبانه امام حسین(ع)، مى‌گذرد؛ اما انعکاس آن، هنوز، در لحظه لحظه‌های تاریخ، ساری و جاری است. این فریاد، نه تنها رو به خاموشى و افول نگذاشته؛ بلکه با صلابتی روزافزون، مایه جوشش و خروشِ آزادگان عالم است؛ تا آن زمان که مهدی۴ از راه برسد و این راهِ آغاز شده را تا تحقق کامل وعده‌های الهی، امتداد دهد.

او خواهد آمد تا ندای امام حسین(ع) و تمام انبیا و اولیای الهى را پاسخ گوید؛ پرچم بر زمین مانده‌شان را بر دوش گیرد؛ داغ‌های کهنه‌شان را التیام بخشد و بر آرمان‌های بلندشان، لباس تحقق بپوشاند.

در حقیقت، «انتظار»، نگاه سبز شیعه است به افق سرخ کربلا؛ چرا که «عاشورا»، انتظار بر آمده شیعه است و «انتظار»، عاشوراى بر آورد‌ه‌ شده شیعه.

پس، امروز کسانى مى‌توانند همراهى حسین۷ را آرزو کنند و ندای «یا لیتنى کنت معکم، فافوز فوزاً عظیماً» بر آرند که در زمانه غیبت، عامل به وظایف خویش باشند که بی‌تردید، آن‌که «هل من ناصر» مهدى۴ را پاسخ بگوید، ندای حسین۷ را لبیک گفته است.