بخشی از کتاب

روی تپه‌ای سرسبز، دهکده‌ی کوچکی بود. در این دهکده پیر مرد مهربانی زندگی می‌کرد که تعدادی اسب داشت. اسب‌های قشنگ و رنگارنگ سفید، خاکستری، قهوه‌ای، سیاه. در بین این اسب‌ها، اسب سفیدی بود که از همه مهربان‌تر،زرنگ‌تر و باهوش‌تر بود. وقتی حرف کمک‌کردن به دیگران، جابه‌جا کردن علوفه برای اسب‌ها، شخم زدن زمین، بردن بار و یا بردن مریض به دکتر پیش می‌امد، او خودش را از همه سرحال‌تر نشان می‌داد تا پیرمرد او را انتخاب نماید. …