بخشی از کتاب

مقدمه

تلاش برای ایجاد انحراف در مسیر حقّه‌ی توحید، عمری به‌موازات خلقت بشر دارد. به گواهی تاریخ، جنود شیطان و نفس در ستیز با انبیا و فرستادگان الهی برای گمراه کردن اشرف مخلوقات و غرق نمودن وی در امیال نفسانی از هیچ تلاشی فروگذار نکرده و نخواهند کرد. ادّعاهای دروغین، یکی از شگردها و ابزارهای مهم ایجاد انحراف در ادیان الهی و گمراه کردن پیروان آن‌ها است که مدعیان با این روش بر مرکب جهل اقشار مختلف جامعه سوار شده و بخشی از مردم را به پرتگاه و مرداب انحراف سوق داده‌اند.

در این زمان، با اوج‌گیری منجی و انتظار برای پایان دوران مشقّت‌ بشری، بیشتر ادّعاهای دروغین بر دو مبنای جعل منجی (منجی‌تراشی) و کشف منجی (ادعای مصداق منجی بودن) شکل گرفته است. در جوامع اسلامی و به‌خصوص شیعی، به دلیل کثرت منابع و متون مربوط به مهدویت (آیات و روایات) به این موضوع توجّه بیشتری شده و همین امر باعث شیوع ادّعاهای دروغین درباره مسئله‌ی مهدویّت گردیده است.

در این میان، عراق به‌عنوان جایگاه سنّتی فقه شیعه و سرزمین بسیاری از تحّولات آخرالزمانی مورد توجّه خاص بوده و میدان فتنه‌ی ادّعاهای دروغین بسیاری شده است. کسانی همچون احمد اسماعیل بصری، حیدر مشتت و الصرخی و جندالسماء از فتنه‌گران و مدّعیان دروغین برخاسته از سرزمین عراق‌اند.

احمد اسماعیل، با ادّعای اینکه فرزند امام زمان و همان سیّد یمانی موعود در روایات است، موجب تشکیل فرقه انحرافی انصار یمانی و گمراهی تعدادی از مؤمنان و شیعیان شده است.

این نوشتار، جریان احمد بصری را به‌اختصار واکاوی و پس از بیان گزیده­ای از زندگی‌نامه وی، اجمالی از ادعاهای این گروه را نقد و بررسی می‌کند؛ سپس، ترفندها و برخی از ویژگی­های مشترک جریان احمد بصری با سایر فرقه­های انحرافی را بازشناسی می‌کند.

گفتنی است، مواردی از فصل دوم که در نقد ادله جریان احمد بصری بیان‌شده است، بازنویسی برخی از مطالب کتاب «دعوه احمدالحسن بین الحق و الباطل» از نویسنده­ای با نام مستعار «طالب حق» است که از تلاش‌های ایشان قدردانی می­شود.